Μια χώρα που έχει μείνει ίσως και τετρακόσια χρόνια πίσω από την Ευρώπη, με εικόνες του παρελθόντος να σε ακολουθούν παντού. Γη πέτρινη, σμιλεμένη με φαντασία, γη της αντιδικίας, ξεχασμένη από το άγγιγμα του χρόνου. Κάθε δύση, το φεγγάρι στη νυχτερινή του διαδρομή φωτίζει σπίτια παρατημένα στο χώρο, και στη διάθεση του Θεού σπίτια γεμάτα ιστορία, αναμνήσεις, πολιτισμό και αξίες.
Κάθε πρωί ο ήλιος, ακολουθώντας τη πορεία των καραβανιών από τα βάθη της Ασίας μέχρι την Ευδαίμονα Αραβία, πιστός στο ραντεβού του με τη Βασίλισσα του Σαβά, φορτωμένος πολύτιμα μπαχάρια, σμύρνα και λιβάνι, ξεχνιέται στη γοητεία της ερήμου, στην αλμύρα του ωκεανού, στα καστροχώρια που αρμενίζουν σκαρφαλωμένα σαν αετοφωλιές και αντιστέκονται πεισματικά σε μια στοιχειωμένη πρόοδο. Καλώς ήλθατε στην Ευρώπη του 16ου αιώνα.
